Een beetje atheist
De letterlijke betekenis van atheisme is zonder God, maar in de praktijk is het ontkennen van het bestaan van God. Eigenlijk zouden meet mensen een beetje atheist moeten zijn. Er zijn namelijk veel godsbeelden waarin niemand zou moeten geloven en ook beelden waar geen God in zou willen wonen.
Ongeloofwaaardige beelden
De CEO van het heelal
Als je je een voorstelling maakt van een God die het heelal geschapen heeft, dan is die God zo ontzagwekkend groots en machtig dat je je er geen voorstelling van kunt maken. Het idee dat zo'n God geinteresseerd in in de dagelijkse beslommeringen van één persoon is net zo onvoorstelbaar. Het idee dat je zo'n machtig wezen zomaar aanspreekt zou mij doen sidderen. Ik zou de moed niet hebben om tussen al die miljarden andere aardbewoners mijn vinger op te steken en te vragen om aandacht van mijn lastige menselijke opgave van vandaag, laat staan dat ik de eerbiedige woorden zou vinden om zo'n machtige wezen aan te spreken.
Het goddelijke paard voor de wagen
Veel mensen maken hun eigen godsbeeld en spannen die als een paard voor hun eigen wagen. Presidenten roepen schijnheilig God aan en rechtvaardigen hun machtsmisbruik door te roepen dat dat hun goddelijke opdracht is. Ik kan me geen God voorstellen die zich daarvoor leent. En als dat wel zo is, dan zou ik daar niet in willen geloven in de zin van de kant van zo'n God kiezen. Ik zou me er eerder schamen verbonden te zijn aan een dergelijke God.
De gecodeerde of magische God
In veel religies zijn rituelen ontwikkeld om God te eren. Daar is op zich niet zo veel mis mee, maar soms krijg je de indruk dat die God alleen toegankelijk is via een specifieke codetaal en anders niet. Als God bij machte is ons te kennen en dat ook wil, dan geloof ik dat er niets is dat contact in de weg staat en dat die God niet selectief zou willen zijn. Als er iets is tussen hemel en aarde die/dat exclusief toegankelijk is voor speciale supermensen of via magische formules, dan is dat niet mijn God. Wat hooguit kan is dat rituelen mij helpen om me te concetreren of een respectvolle houding aan te nemen, maar daar mag ik als vrij mens ook altijd mijn eigen weg in zoeken.
De oplossende God
In een volwassen organisatie geeft de CEO ieder zijn verantwoordelijkheden. Als er problemen zijn dan is er in de organisatie altijd iemand die je daar op aan kan spreken. Oplossen van kleine alledaagse problemen op de werkvloer loopt nooit via de CEO. De CEO bepaalt alleen de hoofdlijnen van de organisatie. Als de allerbeste organisaties zo werken, dan zou een God het ook zo organiseren. Een creatieve God leert de mens verantwoordelijkheden zodat die zelf alle problemen kan oplossen. Zo'n God is geen duizend dingen doekje.
Geloofwaardige beelden
De Charismatische CEO
De mens is een schepping van een charismatisch CEO die een harmonische ideaalbeeld heeft bij de samenleving van een intelligent wezen. De charismatische CEO inspireert, laat los, geeft ruimte. Als er iets tussen hemel en aarde merkbaar is van zo'n God dan is dat inspiratie die jouw gedachten de kant van de harmonie op stuurt. En die richting leidt altijd tot het welzijn van iedereen, nooit tot het voordeel van de een ten koste van de ander.